خبرگزاری فارس- گروه سینما: سعید ملکان پس از سال‌ها فعالیت در بخش چهره‌پردازی و تهیه‌کنندگی اولین فیلم خودش با نام «روز صفر» را روانه جشنواره فیلم فجر کرده است.
یکی از ژانرهای پرطرفدار سینما تریلر است. در این گونه مهیج ریتم و تعلیق حرف اول را می‌زند. همین مؤلفه‌ها وقتی با اکشن تلفیق شود فرمولی را تشکیل می‌دهد که توانایی جذب مخاطب عام و حتی خاص را دارد. هیجان این گونه از فیلم‌ها باعث می‌شود که فیلمساز، موضوعات مدنظرش را در قالب یک محصول جذاب ارائه دهد. حالا در نظر بگیرید چنین شرایطی چقدر می‌تواند برای بیان سینمایی موضوعات مختلف سیاسی، اجتماعی، تاریخ، امنیتی و... مناسب باشد.
حرف‌ها و موضوعاتی وجود دارد که اگر بخواهید در قالب یک مصاحبه یا سخنرانی بیانش کنید آن‌طور که باید در ذهن مخاطب پذیرفته نخواهد شد و آن‌را پس می‌زند. پس چه ابزاری بهتر از سینما! در دهه‌های اخیر و به‌طور ویژه با آغاز جنگ سرد، هالیوود سعی کرد همگام با وزارت خارجه امریکا و پنتاگون شمشیر را برای رقیب شرقی از رو ببندد. موج فیلم‌های سفارشی آغاز شد که عمده آن‌ها در همین ژانر تریلر جای می‌گیرند. بعدتر این گونه به حیات خود ادامه داد و سری فیلم‌های مشهوری مثل «عملیات غیرممکن»، «هویت بورن» و... ساخته شدند. زرق و برق این آثار باعث می‌شد که هضم متن این فیلم‌ها برای تماشاچی راحت‌تر باشد. گاهی اغراق دراماتیک و بصری در این فیلم‌ها به قدری زیاد می‌شود که بیانیه‌های فراسینمایی پشت اثر به چشم نمی‌آید. هالیوود با استفاده از این ژانر مهیج بارها موضوعات بزرگ را کوچک و مسائل کوچک را بزرگ کرده است. فیلمسازان مشهور زیادی در این رویه فعال بوده و هستند.
**تریلر در سینمای ایران
اما وزن این ژانر در سینمای ایران چقدر است؟ درست است که مولفه‌های تولیدی در ساخت این فیلم‌ها نقش مهمی دارد و سینمای ایران هم در این زمینه معذوریت‌های قابل توجهی دارد. اما درکنار این مساله اراده، سوژه مناسب و پرداخت سینمایی نیز نقشی حیاتی دارد. در دهه۸۰ یکی از مهم‌ترین پدیده‌های ضدامنیتی تاریخ معاصر ایران پدیدار شد. عبدالمالک ریگی به مرور با گسترش فعالیت‌هایش تبدیل به یک تهدید امنیتی قابل‌توجه برای کشور شد. صدهانفر از شهروندان ایرانی قربانی عملیات‌های تروریستی گروهک جندالشیطان شدند. نهایتا نحوه دستگیری این تروریست معدوم به قدری پیچیده و غافلگیرکننده بود که تا مدت‌ها در رسانه‌های دنیا از آن صحبت می‌شد. با سوژه اقدامات عبدالمالک چندین مستند ساخته شد اما در سینمای داستانی خبری از آن نبود. جشنواره سال قبل میزبان «شبی که ماه کامل شد» بود که در آن به بخشی از اقدامات گروهک جندالشیطان پرداخته می‌شد. از همان موقع برخی معتقد بودند هنوز آن‌طور که باید به پدیده ضدامنیتی مذکور و نحوه دستگیری‌اش در سینما ورود نشده است.
**آغاز «روز صفر»
از ابتدای امسال بود که مسئولان سینمایی کشور از ساخت فیلمی با موضوع دستگیری ریگی خبر دادند. برای تولید این فیلم سعید ملکان انتخاب شد. ملکان برای ساخت اولین فیلمش در مقام کارگردان سراغ سوژه‌ای سخت رفته بود. سوژه فیلم نشان‌دهنده پیچیدگی‌های تولیدی آن بود. فیلمساز باید حادثه‌ای حساس را با زبان سینما و به شکلی چشم‌نواز روایت می‌کرد.
نهایتا «روز صفر» در جشنواره به نمایش درآمد. از آن‌جایی که ماجرا برای مخاطب آشناست، ملکان و بهرام توکلی بیش از آن‌که سراغ یک سینمای قصه‌گو بروند، قهرمان‌محوری را انتخاب کرده‌اند. سرعت بالای روایت اتفاقات باعث شده که فیلم ریتم تندی داشته باشد. از آن‌جایی که موسیقی در ژانر تریلر نقشی حیاتی دارد، قطعات انتخابی موسیقی برای «روز صفر» نقش مثبتی در خروجی کار داشته است. به شکلی که شاید بهتر باشد ملکان این توفیق اجباری را به فال نیک بگیرد و به سراغ ساخت موسیقی اورجینال نرود! نبود شهرک سینمایی تخصصی، تجربه کم در ساخت تریلر و هزار و یک مشکل دیگر از مسائلی است که ساخت فیلم‌هایی مثل «روز صفر» را تهدید می‌کند اما خروجی نهایی کاملا آبرومند و قابل دفاع است.
ردپای بهرام توکلی در طول فیلم و به‌خصوص در سکانس‌های ابتدایی فیلم کاملا مشخص است. «روز صفر» با تمام معذوریت‌ها سعی کرده تریلری خوش‌ساخت باشد که به یکی از مهم‌ترین عملیات‌های اطلاعاتی کشور می‌پردازد. فیلمی که فضایی شبیه به آثار موفقی چون «سیکاریو» دارد؛ البته با معذوریت‌های سینمای ایران.
انتهای پیام/
